Recenzja: Luigi's Mansion 2 HD wydawała się mniej ograniczająca na 3DS

Kiedy tworzysz przenośną odsłonę serii, zwłaszcza jeśli ma ona słabszą platformę od odpowiednika lub zawiera jakiś wyjątkowy gadżet, łatwiej jest zaakceptować pewne udogodnienia lub dziwactwa. Posiadłość Luigiego: Ciemny Księżyc jest dobrym przykładem. Można zaakceptować podejście do eksploracji zamków i pewne decyzje projektowe, ponieważ, cóż, właśnie to musiało zrobić studio Next Level Games, aby gra działała na 3DS. Chociaż doceniałem to, że mogłem zobaczyć Rezydencja Luigiego 2 HD ponownie na Switchu, nowa platforma sprawiła, że ​​niektóre wcześniejsze niedogodności stały się trudniejsze do zniesienia.

Profesor E. Gadd, obecnie znany ze swoich badań nad duchami, pracował spokojnie u boku widmowych odpowiedników w Evershade Valley. A wszystko za sprawą wiszącego na niebie Ciemnego Księżyca. Jednak po zniszczeniu przez Króla Boo wszystkie duchy stają się wrogo nastawione. E. Gadd (przymusowo) wzywa Luigiego, aby udał się do pięciu miejsc w dolinie i zebrał duchy oraz fragmenty Ciemnego Księżyca.

Ogólna rozgrywka dla Luigi's Mansion 2 HD nie różni się znacząco od pozostałych pozycji z tej serii. Po odzyskaniu Poltergusta 5000 i Strobulba z Mrocznej Dworu możesz zająć się oszałamiającymi duchami za pomocą świateł, aby móc je wessać, uruchamiając przełączniki lub inne zagadki za pomocą światła. Urządzenie Ciemno-Światło obejmuje także odkrywanie ukrytych obiektów. Więc nadal szukasz duchów, próbujesz przedostać się przez zniszczone budynki, a także zbierasz skarby, aby ulepszyć swój sprzęt lub naprawić księżyc w dolinie.

Co sprawia, że Luigi's Mansion 2 HD konstrukcja jest nieco przestarzała i czasami nie na miejscu. Zarówno pierwszy, jak i trzeci wpis z tej serii charakteryzowały się bardziej otwartym podejściem. Luigi mógł eksplorować lokalizacje według własnego uznania, przechodząc głębiej w kolejne lokalizacje. Mógłbyś zająć się swoimi sprawami. Kary za walkę z duchami nie wydawały się strasznie drastyczne. Luigi's Mansion: Ciemny Księżyc przyjął podejście oparte na misjach. Więc nie przechodzisz po prostu przez cały dwór, jak uważasz za stosowne, podejmując się wszystkich zadań w niespieszny sposób i przechodząc tam i z powrotem między nimi.

Wybierasz zadanie. Wchodzisz i je wykonujesz. E. Gadd znów cię wyciąga. Podczas gdy ogólny pomysł jest nadal zabawny, trochę psuje immersję. Było to więcej niż w porządku dla 3DS, ponieważ mieliśmy do czynienia z mniejszymi ekranami, potencjalnymi problemami z żywotnością baterii, a może nawet przejściem na konsolę przenośną na krótsze sesje gry. Biorąc pod uwagę, że Switch jest już domem dla wyjątkowej i idealnie wyważonej Dwór Luigiego 3Uważam, że dzięki temu uwypuklono pułapki tego formatu.

Nie chcę przez to powiedzieć, że nie jest to zabawne! Być może dlatego może się to wydawać problemem. Różne rodzaje miejsc, do których Luigi wyrusza w swoją podróż, aby przywrócić Ciemny Księżyc, są dość zróżnicowane. Jest kilka trudnych duchów, z którymi trzeba walczyć, co zmusza cię do strategicznego myślenia, próbując się do nich zbliżyć, ogłuszyć je światłem i wyssać. Wymaga myślenia i sprawia przyjemność. Kiedy więc nie możesz po prostu iść dalej i musisz zgłosić się do E. Gadda po tym, jak dotrzesz do celu, to tak, jakby mama wzywała cię do środka, żebyś się pobawił, gdy wiesz, że twoi przyjaciele (lub w tym przypadku więcej duchów) czekają dla Ciebie.

Druga kwestia wynika z podobnego problemu. Podczas misji w grze nie ma punktów kontrolnych Luigi's Mansion: Ciemny Księżyc. Tantalus i Nintendo nie dodały ich dla Rezydencja Luigiego 2 HD. W porządku. Mam na myśli, że to jest wyraźnie zdefiniowane jako remaster HD, mimo wszystko. Jednak gdy dotrzesz do ostatniej trzeciej lub czwartej części gry, są pewne misje i sytuacje, w których tego rodzaju dostosowanie byłoby pomocne.

Powiem jednak, że Luigi's Mansion 2 HD oba wyglądają świetnie, a tryb wieloosobowy ScareScraper tym razem podobał mi się bardziej. Luigi's Mansion: Ciemny Księżyc była naprawdę żywą i ekspresyjną grą za pierwszym razem, szczególnie jeśli chodzi o ekspresję i animacje Luigiego i Polterpupa. Tutaj pozostaje to niezmienione, choć po teksturach i projektach widać, że zaczęło się jako gra na 3DS, a nie, powiedzmy, na konsolę. Jeśli chodzi o ScareScraper, w którym cztery osoby pracują nad łapaniem duchów albo w ustalonych blokach z pewnymi trudnościami, albo w nieskończoność, w miarę jak gra staje się coraz trudniejsza, gra była łatwiejsza i miałem wrażenie, że bawiłem się lepiej. Być może wynika to z szerszej puli trybu wieloosobowego w momencie premiery? Może! Po prostu wiem, że było mi lepiej, przechodząc przez to razem, chociaż wolałam nowszą wersję Dwór Luigiego 3 podejdź do tego z dodatkowymi celami.

Myślę, że to, co naprawdę boli Luigi's Mansion 2 HD czy to Dwór Luigiego 3 jest na Switchu i wydaje się być ostateczną odsłoną serii. Wspaniale jest móc wrócić do wcześniejszej odsłony systemu. Tym bardziej, że jest to świetna zabawa. Nadal sprawia przyjemność i wygląda świetnie. Chyba żałuję tylko tego, że format gry był lepszy na 3DS, a ograniczenia podejścia opartego na misjach są mocniej odczuwalne na tej konsoli.

Luigi's Mansion 2 HD jest dostępny na Nintendo Switchu. Posiadłość Luigiego: Ciemny Księżyc jest dostępna na Nintendo 3DS.